|
|
Louis-Honoré FRÉCHETTE ! (1839-1908)
Les Mille-Iles
Massifs harmonieux, édens des flots tranquilles,
D'oasis aux fleurs d'or countless countless networks,
Que la vague caresse et que les blonds reaux reaux
Encadrent du fouillis de leurs tiges mobiles.
Bosjes die de golfrotsen naar de zoete zang van vogels,
Zefirs en pittoreske nesten asylums,
Mysterieuze en frisse labyrint, Duizend eilanden,
kapelet van smaragdgroen op het water.
Toen ik voor het eerst, onder jouw schaduw,
de magische reflecties van je briljante luchtspiegelingen zag, vergulde
een warme junizon je groene schuilplaatsen;
bedwelmende geuren gingen van bossen naar stakingen;
En ik dacht dat ik dit prachtige land van dromen zag
waar de sylfe jongleren met kolibries.
|
