|
De gebroken
vaas De vaas waar deze vervain
sterft Een klap van ventilator was gebarsten;
De klap moet het nauwelijks hebben aangeraakt,
Geen lawaai onthulde het.
Maar de lichte kneuzingen, die elke dag in het kristal
bijten,
van een onzichtbare en veilige wandeling, baanden zich
langzaam een weg door het kristal.
Het verse water is weggedruppeld,
het sap van de bloemen is op;
niemand vermoedt het nog,
raak het niet aan, het is gebroken.
Vaak ook de hand waar we van houden,
die het hart raakt, kneust het;
dan splitst het hart zich,
de bloem van zijn liefde vergaat.
Nog steeds intact in de ogen van de wereld, voelt
Hij Zijn fijne en diepe wond groeien en huilen
;
Hij is gebroken, niet aanraken.
Geheel Prudhomme
|