|
|
Ik liep het pad van de symfonie
het oversteken van de rivier van het leven van waaruit mijn
hart klopt in koor, duizend hoop
ochtend, bij het ochtendgloren leef ik weer, ik ben dit overgestoken
prachtig wezen dat de vrouw was van mijn
leven, mijn geluk verdween toen ze was
weg, mijn geweten speelt me parten
het herleven van die krachtige gevoelens
maar mijn onderbewustzijn roept me op om te bestellen
van zijn noodlottig vertrek, mijn gekneusde ziel
door haar egoïstische ziel zou haar willen verlaten
maar ze blijft van haar dromen, dat dit
kwaad duel eindigt met het nemen van mijn
jammer om het te vervangen door een nieuwe
bestemming waar ik mijn nirvana zal bereiken.
|
