|
|
Er komt een gedachte bij me op, het zit vol met
tederheid, een verlangen, een behoefte, nog een
klein woordje, dat op je rug rolt, klaar
in een diep verlangen, dat om je te grijpen
graag gedaan.
Maar verdriet stroomt in mijn ogen,
gisteravond was ik erg ongelukkig, ik
het gevoel dat de dagen al lang voorbij zijn
blij, of je was zo verliefd, op je
nee, ik loop in het donker, ik passeer.
Je gaf me een afspraak, je vertelde me
onthoud, het wonderbaarlijke hiervan
plaats, van deze in elkaar grijpende rotsen, zich vormend
beelden vol vrolijkheid, met zeer
oproepend, van een zeer levende natuur,
we zullen in al deze lopen
steegjes, genietend van elk moment, a
poëzie van een moment, onze twee handen
verstrengeld, om ons beter te binden.
Je post komt binnen, mijn hart ligt er elke keer in
keer gekweld, zal ik het openen, voor jou
ontdekken, een moment van geluk, een
moment van ongeluk, uw e-mail is aangekomen,
Ik durf het niet aan te raken, uit angst om het vuil te maken,
moment van verlangen, een moment van zoetheid, a
moment van warmte, je e-mail is open,
en ik ontdek al deze woorden, die ik
natuurlijk, met liefde, deponeerde je de
werkwoord liefhebben, in alles vervoegen
vormen, voor mijn plezier.
Een licht ontspringt, maakt me wakker, verblindt me,
laat me uit bed springen, of ik was aan het dromen
met een zoet verlangen, om te zien, daar vooraan
mij, een onwerkelijk visioen, van een gezant van de
hemel, met zijn uitgestrekte vleugels,
smetteloze witheid, het is de stem van een man
wie tegen mij spreekt, hij spreekt tegen mij, ik niet
niet horen, dus ik ben
verbijsterd en versuft, mijn ogen
zijn op hem gericht, hoe mooi is hij, ik
kan het niet definiëren.
Het is het beeld van plezier, jullie zijn allemaal naakt, ik
benader me naar jou toe, jij duwt me weg
vleugel slag, en zei me geduldig te zijn, in een stem
teder, ik ben er voor jou, maar jij niet
weet niet van boven ik hoorde je, en
Ik rende, je leed in je slaap
en het kwetste de eeuwige, dus ik
hier, om de misstap te herstellen.
Voor onze droom om de waarheid te zijn, voor wij
oordeelde het verdiend, de engel sluit zijn
vleugels, strek een hand voor je uit, zeg je dat
er is geduld voor nodig, neem dit genoegen.
Onze lippen raken elkaar, onze monden
open, een hartslag,
gaat over en sterft, om harder te slaan, en
sterker en sterker, een passie
valt me binnen, ik weet niet meer wat ik zeg,
onze lichamen zijn met elkaar verbonden, verre van enig
haat, mijn gedachten zijn hier dol op
prinselijk lichaam, waar ik doorheen ga, dat ik
genieten, niet een plaats waar ik vertrek,
Met een zachte streling zingt al je beuk,
van oogverblindend genot, de tijd niet
geen grip meer, je geeft jezelf met plezier,
je lippen smaken naar honing, je tong
mangosmaak, ik word dronken, ik ben dronken,
je neemt me in je centrum, je geeft me
Ik, het zaad dat je zaait.
Ik ben blij dat ik je gemaakt heb
deel, een paar maanden door deze
een paar regels, kus Shandala
|
