|
Ik draag dit gedicht aan jou op, Aan jou van wie ik hield Jij die me lange tijd wegduwde Maar wie heeft mij uiteindelijk geaccepteerd.
Ik draag het op aan jou, Zoals ik het in mijn hoofd heb Het zal mijn leven vertellen, mijn momenten van vreugde, En mijn momenten met jou.
Maar toen je wegging? We knippen het snoer door Omdat we niet konden stinken Weersta deze verlating.
Aangezien ik in verdriet leef, In de duisternis. Heb genade, laat me niet zinken, Laat me niet vallen Of ik zou sterven.
Louise
|